Sociale media
Urine-incontinentie
Urine-incontinentie
Er zijn grofweg drie vormen van urine-incontinentie: stress, urge of gemengde urine-incontinentie. Bij stressincontinentie verliest men urine tijdens inspanning zoals tillen, springen, hoesten, etc. Urge betekent drang of aandrang. Bij urge-incontinentie vindt er urineverlies plaats tijdens plotseling onhoudbare aandrang om te plassen. Het toilet kan dan niet altijd droog worden gehaald. Tot slot kan het voorkomen dat men zowel urine verliest bij inspanning als bij aandrang. Deze vorm wordt gemende urine-incontinentie genoemd.
Oorzaken
De oorzaken van urine-incontinentie kunnen heel eenvoudig zijn, maar ook heel gecompliceerd. Verminderde controle over de sluitspieren, de bekkenbodemspieren, is een mogelijke oorzaak. De bekkenbodem hoeft niet per se zwak te zijn. Een te strakke bekkenbodem kan ook leiden tot urineverlies. Daarnaast kan een operatie in het bekkengebied leiden tot urine-incontinentie. Denk bij mannen aan prostaatoperaties en bij vrouwen aan een baarmoederverwijdering. Een verzakking van de blaas en/of plasbuis (wat vrijwel alleen bij vrouwen voorkomt) kan ook zorgen voor urineverlies. Tot slot kunnen diabetes, chronische rugklachten, neurologische aandoeningen zoals MS of de ziekte van Parkinson zorgen voor ongewild urineverlies.
Behandeling
Door het ongewild verlies van urine kunt u zich onzeker gaan voelen. Misschien gaat u minder vaak de deur uit of stopt u met sporten. Dat is begrijpelijk, maar vaak niet nodig. Na de behandeling van de bekkenfysiotherapeut (een fysiotherapeut die zich heeft gespecialiseerd in bekkenklachten) kan urineverlies afnemen of zelfs verdwijnen. Omdat de mogelijke oorzaken van ongewild urineverlies zo uiteen lopen, zal de bekkenfysiotherapeut altijd starten met een uitgebreid vraaggesprek. Vervolgens zal er onderzoek plaatsvinden van de bekkenbodem en indien nodig van de bekkenorganen. Als de oorzaak bekend is, kan er worden gestart met een behandeling op maat, bestaande uit uitleg, adviezen en oefeningen.